این روزها ارام وشادم....

ارام و شادم... هیچ چیز به اندازه ی گریه ی تو سجده ارامش بخش نیس.... ارام و شاد و پر انرژی م... نمیدونم...گاهی عجیب کم میارم...ووقتی برمیگردم عقب رونگاه میکنم میبینم جاهایی رو که دست کمک خدا رو رد کردم...اما درکل صبر زیادی به قلبم تزریق شده... صبری که حتی شنیدن دردناکترین حرفها ، بدترین برخورد ها،دیدن سخت ترین صحنه ها رو تاب میارم.... ارامش عجیبی که تو هرلحظه ای که میگذره ثباتش بیشتر میشه.... خدایا منوببخش که بخاطر خواسته ای دعا میکنم نه بخاطرحرف زدن باتو.... و بهم بفهمون که ارامش تویی.. وهرچه درزندگی میاری وسیله ست... حقیقتن نفس کشیدن،قدم برداشتن ،دیدن ، ازدواج کردن، خود زندگی کردن وسیله ست..... یا سریع الرضا...